Priamo Cottu

Dae semper in Sardigna s’est chistionadu de indipendentismu. Chie s’est sètzidu in s’autonomismu, ca li fiat cumbeniente e de pagu impignu. Chie, cun totu su coro, s’anima e puru dispèndiu econòmicu, at provadu a fagher cumprèndere a sa zente, chi b’est un’àteru caminu possìbile. 

Sos caminos de pigare, mescamente cando sunt diferentes dae sos chi nos sunt obrigande, sunt gherrosos de afrontare. Ma si nois, pro un’orizonte indipendentista, custu caminu l’afrontamus a tretu a tretu – ma chena pasu – est fàtzile chi nos benzat pius lèbiu.

Sos impinnados in custu caminu, de eris e sos benidores, b’at bisonzu chi abaident a s’economia chi b’est oe, lenta e priva de prospetiva, proponendela de la mezorare cun sas risorsas chi sa natura e sa zente de sa terra sarda, est in gradu de oferire.

Faghende custu caminu cun passos de soberania. Non solu soberania de làcanas, non solu soberania de natzione. Una soberania chi su mare, su chi disignat sa Sardigna, non fata de distàntzia ma fata de unione e iscàmbios intr’e sos pòpulos.

Soberania chi siat gestione de su mercadu de sa pròpia produtzione de sos benes, chi sient benes alimentares pro unu ragiungimentu de su fabisognu alimentare, benes de provenientza naturale comente s’aba, su sole e su bentu.

Soberania a risanamentu de sos terrinos e de sos rios dae cada tipu de incuinamentu, pro unu cras a èssere orgogliosos de poder produire benes sanos.

Comente naraiat un’amigu nostru, bisonzat a gherrare pro su deretu a sa sanidade ma bisonzat galu de prus e a boghe manna a gherrare pro tènnere su derettu de abarrare sanos.

Custu puru cherimus fàghere. Custu puru semus fatende.

Artìculu prus bètzuIndipendenza, i movimenti battezzano il blog Helis
Ateru artìculuStefano Orrù